Soms zijn het niet onze keuzes, maar onze gedachten die alles bepalen. Of beter gezegd: de kwaliteit van onze gedachten. In deze blog neem ik je mee in een persoonlijk proces van loslaten, bewust worden en opnieuw kiezen. Over gedachten die voeden, gedachten die vasthouden, en waarom jouw innerlijke dialoog misschien wel de belangrijkste voedingsbron is.
Wat zijn voedende gedachten?
Voedende gedachten zijn gedachten die je energie geven in plaats van afnemen. Die je zacht maken in plaats van streng. Die je helpen afstemmen op je verlangen, in plaats van je in een oude strijd te trekken. Ze voelen licht, liefdevol en kloppend. Ze creëren geen weerstand, maar ruimte. En rust.
Het inzicht dat dieper landde: identificatie met gedachten
Ik wist al langer dat gedachten invloed hebben op hoe je je voelt. Maar wat het afgelopen jaar veel dieper bij mij binnenkwam, is het besef dat we ons zo kunnen identificeren met gedachten, dat we ze niet meer als gedachten herkennen. We worden de gedachte.
Een voorbeeld: “Ik moet dit toch gewoon kunnen eten.” Die gedachte lijkt op het eerste gezicht logisch, onschuldig zelfs. Maar als je erin zit, dan geloof je ‘m volledig. En zolang je die gedachte gelooft, blijf je in een oud verhaal hangen. Een verhaal van moeten, van bewijsdrang, van falen als het niet lukt. Je voelt verdriet, weerstand, frustratie.
Sardinevasten: stilte in je systeem
Tijdens mijn laatste sardinevast – drie dagen lang alleen sardines (zie 3 dagen sardine vasten) – werd dit pijnlijk helder. Doordat er geen keuzes zijn, valt het denken over eten stil. Geen “Wat zal ik nemen?”, geen “Heb ik hier zin in?” Je eet sardines. Alleen als je écht honger hebt.
En dan wordt het ineens heel stil. De mind krijgt geen afleiding meer. Het ego begint te schreeuwen. Maar juist in die stilte zag ik heel helder: dit ben ik niet. Dit is alleen mijn hoofd. Mijn oude verhaal. Niet mijn waarheid.
De verleiding van oude gedachten
Het ego is slim. Het vertelt je: “Je moet dit gewoon kunnen. Je hoort dit toch te kunnen eten?” En precies daar ga je mee in strijd. Want je wilt dat het zo is (denk je). Maar je lichaam, je ervaring, laat iets anders voelen. En dat schuurt.
Het resultaat? Je eet toch die taart. Niet vanuit keuze, maar vanuit strijd. En je voelt je niet vrij, maar gevangen in een herhalend patroon. Dit is precies waarom ik zeg:
Kies juist voor wat je hoofd afwijst
De bevrijding ligt vaak buiten je comfortzone. Als je hoofd zegt: “Twee weken 100% keto? Dat houd jij niet vol.” Dóe het dan juist.
Niet om iets te bewijzen. Maar om te voelen dat je vrij bent. Vrij kunt zijn, van die gedachten. Vrij om te kiezen, vanuit een plek die dieper voelt dan het denken. Vanuit een plek die geen denken nodig heeft.
En dat begint met loslaten. Met behulp van de Sedona Methode leerde ik om die oude gedachte eerst los te laten. Niet om direct een nieuwe gedachte te pakken. Maar om eerst ruimte te maken. Je te beseffen wat doet deze gedachte met mij? Wat voel ik, welke emoties? Want dan komt pas de echte vraag:
Wat wil ik eigenlijk wél?
En dat antwoord ligt zelden in een taartje of een glas wijn. Maar in vrijheid. Rust. Zelfliefde. Afstemming.
Mijn eigen terugval – en hoe die me verder bracht
Vorig jaar merkte ik dat ik steeds vaker ‘uitzonderingen’ maakte. Een wijntje. Een taartje. Een broodje. Soms uit gemak, soms uit troost. En ineens voelde ik het verschil. Zwaarder. Vermoeider. Uit contact. Ik was aan het meedoen met de wereld om me heen in plaats van met mezelf.
En met dat gevoel kwamen gedachten: “Jij bent toch keto coach? Jij moet dit toch onder controle hebben? Ik weet toch hoe het moet, als ik maar niet aankom….”
Maar dat is dus exact wat het ego zegt. Je hoeft niks onder controle te hebben. Je mag gewoon bewust zijn. En opnieuw kiezen. Als je aan het geloven bent “als ik maar niet aankom”, wat denk je dat er dan gebeurt? Welke energie draag je met je mee? Wat zend je uit?
Voedende gedachten creëren je toekomst
Wat ik ontdekte, is dat voedende gedachten pas ontstaan als je ruimte maakt. Als je durft te zitten met dat wat ongemakkelijk is. Als je datgene aankijkt waarvan je je zegt en voelt “nee, nee dit wil ik niet”. Als je zegt, oké. Kom maar. Met die leegte, die onrust, die twijfel. En daarin ineens voelt:
“Ik wil me vrij voelen.” “Ik wil rust in mijn hoofd én in mijn lijf.” “Ik wil kiezen vanuit liefde in plaats van angst.”
Dán verandert alles. Niet omdat je streng bent geweest. Maar omdat je afgestemd bent geraakt. Op wat echt klopt. En op de plek waar het echt klopt, heeft je ego niets te zoeken. Die kan daar niet bestaan.
Je hoeft geen controle uit te oefenen
De controle die je denkt nodig te hebben, is een illusie. Wat jij verlangt — rust, energie, vertrouwen — dat is er al. Je hoeft het alleen niet langer te blokkeren met oude gedachten. Met identificatie. Met het ego dat je iets laat bewijzen.
Je mag loslaten. Kiezen. Vertrouwen.
En als je dan toch weer even afdwaalt? Dan ben je niet terug bij af. Je kijkt alleen met een nieuw bewustzijn. En precies dat… is groei.
En als je dan toch weer even afdwaalt? Dan ben je niet terug bij af. Je kijkt alleen met een nieuw bewustzijn. En precies dat… is groei.
Liefs,
Floor
Beluister hier de podcast aflevering die ik erover opnam: Podcast 49: De kracht van voedende gedachten – en hoe ik weer in de flow kwam
